Kliknij tutaj --> 🌌 ile żyje pies bez śledziony

Odpowiedź na pytanie, jak długo pies może nie jeść, uzależniona jest od stanu fizjologicznego zwierzaka. Według prowadzonych badań zdrowy pies bez przyjmowania pokarmu może przeżyć ok. tygodnia. Inaczej sytuacja wygląda, gdy chory pies nie chce jeść. Tu szacuje się, że czas przeżycia to ok. 2-3 dni w zależności od stanu pupila. Ze względu na to, że labradory często traktowane są jako psy rodzinne, które przepadają za towarzystwem dzieci, warto wiedzieć, ile żyje labrador. Generalnie psiaki tej rasy, które dostają odpowiednie pożywienie dla labradora, mogą liczyć na odpowiednie warunki i opiekę weterynaryjną, żyją średnio 10-12 lat, choć zdarzają Istnieją również nienowotworowe przyczyny splenomegalii rozlanej. Zalicza się do nich zapalenie śledziony, przekrwienie bierne, rozrost grudek chłonnych czy też amyloidozę (nagromadzenie się złogów związku zwanego amyloidem). Guzy śledziony . Badania donoszą, że około 62% guzów śledziony ma charakter nienowotworowy. Życie bez śledziony jest możliwe. Brak śledziony nie skraca życia, choć powikłania przy nieodpowiednim stylu życia mogą być groźne. Śledziona stanowi bardzo ważny narząd dla człowieka. Zlokalizowana jest pod lewym łukiem żebrowym i pełni wiele funkcji, w tym chyba najczęściej kojarzona jest z układem odpornościowym. Charakter pekińczyka. Pekińczyk czarny, biały czy brązowy jest psem o majestatycznym wyglądzie, pełnych gracji ruchach i łagodnym usposobieniu. Jako pies świątynny był otaczany należną mu czcią, co przez stulecia z pewnością wpłynęło na współczesny charakter rasy. Mały pies królewski nie jest typem sportowca (podobnie jak Code Promo Marineland Rencontre Avec Les Dauphins. Mój 8 letni jamniczek zachorował. 2 września zaobserwowałam, że suczka się trzęsie i z tymi objawami udałam się do weterynarza. Okazało się, że mój piesek ma powiększoną śledzionę. Po zrobieniu usg, rtg zostala podjeta decyzja o wycieciu sledziony. Operacja wykonana 7 września. Piesek po operacji szybko doszedł do siebie. Wyniki histopatologiczne : rozpoznanie makroskopowe: fragm. śr. 6cm, nrunatny bez wyraźnych zmian ogniskowych. Rozpoznanie mikrosokpowe: utkanie sledziony z redukcją miazgi białej i naciekami z komórek wielojądrowych (megakariocyty?). Obraz może sugerować zmianę rozrostową układu krwiotwórczego ( zespół mielodysplastyczny? białaczka?). Morfologia krwi : 15. 09. 2010 erytrocyty : 4, 27 mln/mm3 hematokryt: 27, 80 % hemoglobina: 9, 60 g/dl leukocyty: 16, 40 tys. /mm3 trombocyty: 148, 00 tys. /mm3 21. 09. 2010 mcv(Śok) 65, 00 mch(Śmh) 22, 70 mchc(Śsh) 35, 10 erytrocyty 3, 42 mln/mm3 hemoglobina 7, 80 g/dl leukocyty 12, 20 tys. /mm3 trombocyty 351, 00 tys/mm3 limfocyty 15, 60 % monocyty 8, 80 % biochemia krwi: alt (gpt): 10, 00 białko całkowite 6, 70 g/dl ap (fostofaza zasadowa) 100, 00 glukoza: 123, 00 mg/dl kreatynina 0, 70 mg/dl mocznik 12, 00 mg/dl w niedziele 26. 09. 2010 piesek zaczął słabnąć 27. 09. 2010 wykonano morfologię krwi : erytrocyty : 1, 42 mln/mm3 hematokryt: 8, 40% hemoglobina: 3, 60 g/dl leukocyty: 7, 10 tys/mm3 trombocyty : - dostała : diprophos nadal jest bardzo słaba :(( czy można jej jakoś pomóc? Podejrzenie choroby padło na białaczkę, ale piesek nie ma powiększonych węzłów chłonnych, po usunięciu śledziony lekarz operujący powiedział, że nie widział zmian na wątrobie rozmaz nie wykazał obecności komórek nowotworowych piesek ma apetyt, dużo pije normalnie się załatwia bierze: ascofer, kwas foliowy, vitacon, multidog i leki osłonowe na wątrobe: hepatil i essentiale forte proszę o pomoc! Jestem z sosnowca rozmaz z materiału ze śledziony wykazal brak komorek nowotworowych, robiła go pani doktor która pracuje w lecznicy gdzie operowany był piesek, wyniki badania histopatologicznego z laboratorium podałam wyżej, proszę o pomoc! Mój mały jamniczek słabnie :(((( fot. Adobe Stock Spis treści: Kiedy i dlaczego usuwa się trzustkę? Suplementacja po usunięciu trzustki Wycięcie trzustki – co trzeba wiedzieć? Kiedy i dlaczego usuwa się trzustkę? Trzustka to podłużny narząd umiejscowiony za żołądkiem, składający się z głowy, trzonu i ogna. Ma ok. 12-20 cm. Jest gruczołem trawiennym, który pozwala trawić tłuszcze, białka i węglowodany. Ale przede wszystkim odpowiada za wydzielanie insuliny, czyli hormonu, którego zadaniem jest transport glukozy do komórek i stabilizowanie poziomu cukru we krwi. Usunięcie trzustki, inaczej zabieg pankreatektomii, najczęściej wykonywane jest u pacjentów chorych na raka trzustki. Czasami usuwa się całą trzustkę, czasami tylko jej część wraz z dwunastnicą – w zależności od rozległości choroby. Stanem, który ewidentnie nakazuje wyciąć trzustkę, jest jej uraz (przebicie lub zmiażdżenie trzustki) i rak trzustki (komórki nowotworowe mogą ulegać rozsiewowi do innych narządów za pośrednictwem naczyń krwionośnych i limfatycznych). Usunięcie trzustki jest metodą rozważaną w przypadku przewlekłego zapalenia trzustki, dziedzicznego zapalenia trzustki, a także śródprzewodowego brodawkowatego nowotworu śluzowego. W przypadku niedrożności przewodów trzustki (np. zatkania kamieniem) stosuje się techniki operacyjne, które nie wymagają wycięcia całego narządu, a jedynie zoperowania samych przewodów. Trzustka - dlaczego tak mały narząd jest tak ważny? Funkcje, jakie pełni trzustka, sugerują, że życie bez niej jest niemożliwe. Jednak tak nie jest. Można żyć bez trzustki, wymaga to jednak wyrzeczeń i przestawienia się na inne funkcjonowanie, bowiem konieczne jest stałe uzupełnianie substancji, których produkcja ustaje wraz z usunięciem trzustki z organizmu (w tym insuliny w zastrzykach). Suplementacja po usunięciu trzustki: insulina i enzymy Najważniejszą kwestią po usunięciu trzustki jest uzupełnienie niedoborów substancji, które ona wytwarza. Pierwszą z nich jest insulina, czyli substancja pomagająca wchłaniać i dobrze wykorzystywać glukozę. Insulina może być przyjmowana przez pacjenta w podskórnych zastrzykach lub w pompach insulinowych. Metoda ta nie jest obca osobom chorym na cukrzycę, którzy mimo tego, że mają trzustkę, muszą uzupełniać niedobór insuliny. Druga ważna kwestia to uzupełnienie enzymów trawiennych. Dzięki dostępności syntetycznych preparatów, chory może przyjmować je w tabletkach doustnych. Nasze zapotrzebowanie na enzymy trzustkowe zmienia się wraz z szeregiem czynników. Należą do nich dieta, wiek, sposób życia czy aktywność fizyczna. Przeczytaj: Przeszczep trzustki w leczeniu cukrzycy Wycięcie trzustki – co trzeba wiedzieć? Zabieg wycięcia trzustki jest zawsze niezbędną koniecznością. Dzięki naturalnej regulacji hormonalnej własna trzustka (nawet jeśli chora), jest w stanie lepiej kontrolować popyt na określone składniki, niż sztuczne postępowanie przy jej braku. Ustalenie odpowiedniego leczenia po wycięciu trzustki jest niezmierne trudne i często zajmuje lekarzowi wiele czasu. Pacjent musi nauczyć się zwracać uwagę na własne reakcje podczas stosowania określonych leków i współpracować z lekarzem, w celu ustalenia optymalnych dawek i częstotliwości przyjmowania preparatów. Ponadto operacja usunięcia trzustki jest bardzo trudnym zabiegiem, niesie ze sobą duże ryzyko powikłań. Należy dodać, że operacja wycięcia trzustki często wykonywana jest za późno, gdyż jest to rozwiązanie ostateczne. Mimo wielu niedogodności, jakimi są regularne kontrole lekarskie oraz konieczność stałego przyjmowania leków, wycięcie trzustki w większości przypadków jest dla pacjentów swojego rodzaju wybawieniem od dolegliwości bólowych czy ryzyka wystąpienia przerzutów nowotworowych. Treść artykułu pierwotnie została opublikowana Więcej na temat trzustki:TRZUSTKA = objawy chorób, rak trzustki, ostre i przewlekłe zapalenieGdzie i jak boli trzustka, co ten ból oznaczaChora trzustka często daje mało charakterystyczne objawy - co do nich należy?Dbaj o trzustkę. Raz uszkodzona, nie da się zregenerować jak wątrobaTrzustka – dlaczego tak mały narząd jest tak ważny?Objawy chorej trzustki - 8 symptomów, które mogą zaniepokoić Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Fot: Nerthuz / Skutki usunięcia śledziony można korygować poprzez stosowanie odpowiednich szczepień ochronnych czy przyjmowanie leków modulujących procesy krzepnięcia. Życie bez śledziony jest możliwe. Brak śledziony nie skraca życia, choć powikłania przy nieodpowiednim stylu życia mogą być groźne. Śledziona stanowi bardzo ważny narząd dla człowieka. Zlokalizowana jest pod lewym łukiem żebrowym i pełni wiele funkcji, w tym chyba najczęściej kojarzona jest z układem odpornościowym. Uczestniczy ona bowiem w wytwarzaniu części białych krwinek biorących udział w mechanizmach odpornościowych organizmu. Ponadto śledziona odpowiada za magazynowanie i usuwanie z organizmu zużytych komórek wchodzących w skład krwi krążącej, czyli zużytych czerwonych krwinek, białych krwinek czy płytek krwi. Mimo, iż jest to narząd ważny, to jednak nie niezbędny. Wiele ludzi żyje bez śledziony i życie to jest jak najbardziej możliwe. Nie różni się wiele od życia innych zdrowych ludzi. Kiedy jednak konieczne jest usunięcie śledziony i jakie są tego powikłania? Splenektomia, czyli usunięcie śledziony - kiedy jest konieczne? Usunięcie śledziony jest konieczne przede wszystkim w przebiegu niektórych chorób prowadzących do powiększenia śledziony i nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych. Wśród chorób, w przypadku których dochodzi do konieczności rozważenia usunięcia śledziony wymienia się małopłytkowość o podłożu autoimmunologicznym, czerwienicę prawdziwą, sferocytoza, niedokrwistość hemolityczną, niektóre zakażenia. Rzadko zachodzi konieczność usunięcia śledziony na podłożu patologii wywodzących się wyłącznie z tego narządu. Należy jednak pamiętać, że śledziona z łatwością ulega uszkodzeniu w przypadku poważnych urazów jamy brzusznej. Wypadki komunikacyjne, wiele sportów (szczególnie tych ekstremalnych), może wiązać się z ryzykiem pęknięcia śledziony, co prowadzi do konieczności przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego i usunięcia śledziony, gdyż może być ona źródłem niebezpiecznego, masywnego krwawienia. Usunięcie śledziony - zabieg i rekonwalescencja W przypadku masywnego urazu śledziony nie ma mowy o przygotowaniu, a operacja jest wykonywana w trybie pilnym. W pozostałych przypadkach możliwe jest odpowiednie przygotowanie pacjenta, które przede wszystkim wymaga wyrównania wszelkich zaburzeń hematologicznych. Pacjent przed planowanym zabiegiem powinien również zadbać o odpowiednie szczepienia przeciw pneumokokom, grypie czy Haemophilus influenzae typu b. Sam zabieg można wykonać poprzez normalną laparotomię i otwarcie powłok brzusznych, jednak częściej wykorzystuje się laparoskopię, czyli metodę polegającą na wykonaniu około 3-4 nacięć w powłokach brzucha, przez które wsuwa się odpowiednie narzędzia posiadające kamerę, jak również niewielkie narzędzia chirurgiczne. Początkowo po wprowadzeniu tych narzędzi, do brzucha wtłaczany jest gaz, który powoduje zapewnienie chirurgowi optymalnego miejsca do przeprowadzenia zabiegu. Dzięki kamerze lekarze widzą na monitorze wszystko co dzieje się wewnątrz pacjenta. Zabieg metodą laparoskopową jest zdecydowanie korzystniejszy dla pacjenta, niesie mniej powikłań i związany jest ze zdecydowanie krótszą rekonwalescencją, a także krótszą hospitalizacją. Należy zdawać sobie sprawę, że o metodzie zabiegu decyduje lekarz i nie zawsze metoda laparoskopowa jest możliwa. Rekonwalescencja po zabiegu obejmuje przede wszystkim unikanie ciężkiego wysiłku fizycznego w ciągu kilku tygodni po zabiegu. Chory nie może podnosić ciężkich przedmiotów i powinien odpoczywać do ustania dolegliwości po zabiegu. Jak zbudowany jest układ odpornościowy? Dowiesz się tego z filmu: Zobacz film: Budowa i funkcje układu immunologicznego. Źródło: 36,6 Powikłania i skutki usunięcia śledziony Po operacji pacjent może odczuwać ból, który jest nieodłącznym elementem wszelkiego rodzaju zabiegów chirurgicznych. Powikłania i skutki usunięcia śledziony są zróżnicowane indywidualnie. Nieraz zupełnie nie występują. Należą do nich krwawienie, uszkodzenia sąsiadujących narządów jamy brzusznej jak jelita czy żołądka, powikłania zakrzepowo-zatorowe, odma opłucnowa. Życie bez śledziony - czy można żyć bez śledziony? Mimo, iż jest to bardzo ważny narząd, to nie niezbędny. Życie bez śledziony jest jak najbardziej możliwe i właściwie nie różni się wiele od życia osób ze śledzioną. Wiadomo, iż usunięcie śledziony to zawsze ostateczność. W przeciwieństwie do usunięcia np. ósemki czy wyrostka robaczkowego, które nie są człowiekowi szczególnie potrzebne, usunięcie śledziony wiąże się z powstaniem pewnych powikłań, a mianowicie przede wszystkim upośledza funkcjonowanie układu odpornościowego. Organizm po usunięciu śledziony może przez pewien czas być mniej odporny na niektóre zakażenia drobnoustrojami chorobotwórczymi. Dlatego też osoby po usunięciu śledziony powinny pamiętać o wykonywaniu szczepień ochronnych, by dodatkowo ochronić się przed niektórymi chorobotwórczymi drobnoustrojami. Życie bez śledziony może również wiązać się z koniecznością przyjmowania leków modulujących krzepnięcie krwi jak np. aspiryny, co akurat nie jest szczególnym problemem, ponieważ wiele osób przyjmuje leki, których celem jest prewencja powikłań sercowo-naczyniowych. Kwas acetylosalicylowy przeciwdziała agregacji płytek krwi, co u osób po usunięciu śledziony jest ważne, gdyż może u nich występować zwiększony poziom płytek krwi. Bibliografia: 1. Bochenek A., Reicher M. Anatomia człowieka, PZWL, Warszawa 1974, tom III, s. 16-22. 18 czerwca 2016, 16:43 Dzień dobry. Mój pies ma prawie 9 m-cy, szczęśliwy mieszaniec. Silny, mocny pies, prawie 23 kg. Był szczęśliwy i mamy nadzieję, że jego radość w oczkach powróci. Niestety w skutek wypadku był operowany, została usunięta śledziona. Morfologia po operacji wykazała za mało czerwonych krwinek, pies stracił dużo krwi. Operacja była w nocy, psa chciano zostawić w klinice do 12:00 rano, jednak po badaniach krwi z rana poinformowano nas, że pies dobrze zniósł operacje, wyniki poza morfologią są rokujące, a pies tęskni i poproszono nas o zabranie małego jak najszybciej, co uczyniliśmy. Widok traumatyzmy: żywotny pies na nasz widok wykazał oznaki szczęścia, jednak był otępiony po narkozie i środkach przeciwbólowych. Powiedziano nam, że miał też małe stłuczenie płucek, w płuckach pojawiło się trochę krwi, ale z tym nic nie robili, bo po wybudzeniu, mały oddychał normalnie, tj. cały czas mam wrażenie że oddycha bardzo ciężko, ale lekarze mówili, że jest na środkach i to z tego powodu. Jutro idziemy z rana na kontrolę (cała sytuacja odbyła się dzisiaj w nocy). Dostaliśmy wskazówki żeby karmić psa głównie gotowym ryżem z kurczakiem, marchewką, ale w bardzo małych ilościach, t. tak garść posiłku co 2 h. Nie wiem jeszcze co nam powiedzą jutro. Pies nie może biegać, wyjście na dwór tylko na siku, kupę i do domu. Ma kołnierz. Dzisiaj pies dużo śpi. Wydaje się wszystko dobrze. Na co zwracać uwagę? Czy macie jakieś rady? Kochamy małego, jest członkiem rodziny i nie wyobrażam sobie żeby go nie było. Według lekarzy ma dobre rokowania, mamy go tylko obserwować, ale chcielibyśmy jak najbardziej mu ulżyć, zrobić coś więcej. Macie jakieś rady? Pies to wierny towarzysz, przyjaciel, a dla wielu – pełnoprawny członek rodziny. Jednak każdy właściciel czworonoga musi, prędzej czy później, zmierzyć się z faktem, że jego ukochany pupil zaczyna się starzeć. A im pies większy, tym proces ten postępuje szybciej. Kiedy pies zaczyna się starzeć? 29 lat i 282 dni – tyle, według Księgi Rekordów Guinessa, przeżył Max, uznawany za najdłużej kiedykolwiek żyjącego psa. Oczywiście, biorąc pod uwagę oficjalne statystyki, bo aby rekord został uznany – potrzebne jest potwierdzenie wieku psa odpowiednim dokumentem. Maxowi, będącego mieszańcem beagla, terriera i jamnika, prawie dorównał Bluey, australijski pies pasterski, który przeżył 29 lat i 160 dni. Ale przeciętny pies żyje o wiele krócej. Wiele zależy od rasy i związanych z nią predyspozycji genetycznych, a dokładniej – od rozmiarów i wagi czworonoga. Przedstawiciele ras małych i średnich wprawdzie szybciej osiągają dojrzałość płciową (uznaje się, że już w wieku 12 miesięcy), wolniej jednak się starzeją. Psy duże i bardzo duże stają się dorosłe później, bo po przekroczeniu ok. 24 miesięcy, lecz proces starzenia postępuje u nich znacznie szybciej. Reprezentant małej rasy stanie się seniorem w wieku ok. 11 lat, podczas gdy pies rasy dużej – już ok. 7. roku życia. Jak podaje portal Canine Journal [1], do ras o najdłuższej oczekiwanej długości życia należą: chichuaua, york, boston terrier, hawańczyk, shih tzu, australijski pies pasterski (reprezentowany przez wspomnianego Blueya), który jednak wyróżnia się w tej grupie, należy bowiem do rasy średniej, a nie małej. Psy tych ras żyją ok. 12-16 lat. Z kolei rasy o najkrótszej oczekiwanej długości życia to dog z Bordeaux, dog niemiecki, berneński pies pasterski, wilczarz irlandzki, mastif neapolitański. Psy tych przeżywają ok. 5-9 lat. O tym, jak długo będzie żył nasz pupil, w głównej mierze decydują geny, ale bardzo ważny jest również tryb życia, a więc – podobnie zresztą jak u człowieka – codzienna aktywność fizyczna i prawidłowa dieta. Część specjalistów uważa, że dłużej żyją psy wysterylizowane (czy wykastrowane – w przypadku samców) – w ten sposób zapobiec można wystąpieniu nowotworu narządów rozrodczych. Jak przeliczyć wiek psa na wiek ludzki? Każdy właściciel psa zastanawia się, w jaki sposób przyrównać można wiek jego pupila do wieku ludzkiego. Nie istnieje uniwersalny wzór, który umożliwiałyby dokonanie takich obliczenia. Przyjmuje się jednak pewne ogólne założenia, według których po ukończeniu przez psa 2. roku życia każdy kolejny rok jest odpowiednikiem ok. 5-7 lat ludzkiego życia. A co, jeśli psa znaleźliśmy i w żaden sposób nie możemy dowiedzieć się, ile w rzeczywistości ma lat? W takim przypadku należy udać się do weterynarza, który spróbuje określić wiek pupila, opierając się na stanie jego uzębienia oraz liczbie siwych włosów. Jeśli pies posiada wszystkie zęby mleczne, można przyjąć, że ma ok. 4 miesięcy. Jeśli wszystkie zęby są stałe, ma więcej niż 7 miesięcy. Im pies starszy, tym bardziej zęby są starte i pokryte większą ilością kamienia (ok. 8. roku życia starciu ulegają kły). Około 10. roku życia zęby zaczynają wypadać. W wieku ok. 4-5 lat w okolicach szczęki pojawiają się pierwsze siwe włosy, na czole dostrzec je można zwykle ok. 6. roku życia, a gdy pies ma ok. 8 lat – siwe stają się rzęsy. Objawy starzenia się u psa Wiedza, kiedy nasz pupil zaczyna się starzeć, ma bardzo praktyczny wymiar. Pies senior wymaga bowiem innego traktowania. Pies, który się starzeje, więcej śpi, wykazuje mniejsze zainteresowanie aktywnością fizyczną. Pogarsza się jego słuch i wzrok (może rozwinąć się zaćma). Staje się bardziej podatny na infekcje. Dokucza mu ból związany ze schorzeniami kręgosłupa czy stawów. Mogą wystąpić zaburzenia kardiologiczne, choroby zębów i dziąseł, a nawet – choroby nowotworowe. Dlatego tak ważne jest, aby pamiętać o regularnych wizytach u weterynarza, który na bieżąco będzie kontrolował stan zdrowia psa i – w razie konieczności – wdrażał odpowiednie leczenie. [1]

ile żyje pies bez śledziony